تبادل لینک هوشمند 
کیانوش رستمی که 2 بار سابقه رفتن روی سکوی المپیک را دارد و در آخرین دوره مسابقات جهانی در سال 2015 به مدال نقره رسیده، این روزها خودش را برای رفتن روی سکوی قهرمانی جهان در سال 2017 آماده می کند. او هم البته مثل سایر وزنه برداران حاضر در اردوی تیم ملی استرس صدور ویزا را به همراه خود دارد؛ اما در نهایت تنها رقیبش را رکوردهای جهان می داند.
کیانوش رستمی، قهرمان کرمانشاهی که برخی از همشهری های خود را در جریان زلزله اخیر در غرب کشور از دست داده، در تمرین امروز تیم ملی وزنه برداری دائما پیگیر آخرین اخبار منتشر شده از کرمانشاه بود. او که تصمیم گرفته برای کمک به زلزله زدگان مدال طلای المپیک ریو را به حراج بگذارد، از هموطنان هم خواست تا به کمک بازماندگان بشتابند.
وزنه بردار دسته 85 کیلوگرم تیم ملی ایران در جریان تمرین امروز صحبت های جالبی را مطرح کرد.
دوست داشتم به مردم شهرم کمک کنم
به ملت ایران تسلیت می گویم. فاجعه بزرگی اتفاق افتاد که برای من و تمام مردم نگران کننده بود. دوست دارم در این شرایط مسئولان و مردم از هر نقطه ای از جهان که می توانند به بازماندگان این حادثه کمک کنند. این بازماندگان عزیزانشان را از دست داده اند و امیدوارم بتوانند با کمک مردم زندگی شان را بگذرانند. تنها کاری که از دست من برمی آمد، این بود که در فضای مجازی از طرفدارانم بخواهم تا به مردم کرمانشاه کمک کنند. از لطف مردم تشکر می کنم. خودم هم دوست داشتم در این مساله شریک باشم و به همین دلیل مدال طلای المپیک 2016 را به فروش گذاشتم تا از مبلغی که به دست می آید، کمک رسانی لازم را انجام دهم.
امیدوارم ویزای همه تیم صادر شود
من تنها نیستم و کل تیم ملی ایران هنوز ویزا نگرفتند. انشاالله تمام وزنه برداران ویزا بگیرند و بتوانیم با تیم کامل به آمریکا برویم و جایگاه خوبی کسب کنیم. بنده هم سعی می کنم پرچم ایران را در آمریکا به اهتزاز در بیاورم. امیدوارم همه چیز خوب پیش برود.
خداحافظی کرده بودم اما...
تقریبا 2 ماه و نیم می شود که تمریناتم را آغاز کردم. البته آسیب دیدگی های نسبتا شدیدی از ناحیه کمر و زانو دارم که با غیرت ایرانی توانستم بر آنها غلبه کنم. اگر یک وزنه بردار یک ماه تمرین نکند، به اندازه 10 سال تمرین نکردن است و باید دوباره از صفر شروع کند. من 11 ماه تمرین نکردم و کلا بعد از المپیک از دنیای ورزش خداحافظی کرده بودم. خدا را شکر با کارهایی که مرادی، رییس فدراسیون وزنه برداری انجام داد، من برگشتم. امیدوارم تا مسابقات شرایط ایده آل تر شود.
رقیب من رکورد دنیاست
سعی می کنم در مسابقات همیشه بزرگ فکر کنم. برای من مهم نیست که 9 کشور نیستند، اگرچه از این موضوع ناراحتم. باور کنید من با آن کشورها همدرد هستم. شاید خیلی از وزنه برداران باشند که در زندگی شان دوپینگ نکردند و حالا محروم هستند. به هر حال این کار را انجام دادند. من رقیب خودم را رکورد دنیا می بینم و با آن می جنگم. تا روز مسابقه 15، 16 روز دیگر بیشتر باقی نمانده است و فرصت کمی است. شرایطی که من در یک سال اخیر داشتم و حاشیه هایی برای من به وجود آمد، در کار من دخیل است. با این حال بازهم به عشق مردم و کشورم، هیچ وقت دست از کار نمی کشم و با دل و جان کارم را انجام می دهم. حداقل اگر شده یک روز، می خواهم مردم را خوشحال کنم.
طلای خودم را قطعی نمی دانم
درست است که در دسته 85 کیلوگرم 5 نفر بیشتر حضور ندارند؛ اما نباید فکر کنیم، کار آسان است. من در استارت لیست اعلام شده از رقبا جلوتر هستم؛ اما این ملاک نیست. همیشه مسابقاتی که به نظر خیلی کوچک می آید، خطرناک هستند. من باید بزرگ فکر کنم چون رقبای من انگیزه دارند تا به من برسند. آنها هم تلاش خود را می کنند چون یک شانس بزرگ برای خودشان تصور می کنند. البته شک نکنید که در مسابقات جهانی سطح اینقدر هم پایین نیست. ممکن است در آمریکا یک شگفتی ظهور کند و هیچ چیز معلوم نیست. اینطور نیست که من از الان طلای خودم را قطعی بدانم.
امیدوارم رکوردهای ما قهرمانانه باشد
من خیلی دوست دارم ایران قهرمان جهان شود و برای اولین بار این اتفاق را جشن بگیرد. با این حال مهمتر از همه این است که وقتی قهرمان می شویم، رکوردهای ما نیز قهرمانانه باشد. شرایط این چنین شده که مسیر ما نسبت به سایر مدعیان جهان جدا شده است. خداوند این مسیر را جلوی پای ما گذاشته و هر نتیجه ای رقم بخورد، باید خدا را شکر کنیم.
میری هم می تواند مدال بگیرد
واقعا اگر علی میری هم بتواند مدال بگیرد و ما 2 سکوی جهانی را در دسته 85 کیلوگرم داشته باشیم، اتفاق خوشحال کننده ای است. امیدوارم او با سن کمی که دارد، از تجربیات بچه ها خیلی خوب استفاده کند. من هم مثل سایر وزنه برداران هستم و شاید فقط یکی، 2 مدال بیشتر دارم. من دوست دارم اگر کسی از من کمک خواست، هر کاری از دستم برآمد، انجام دهم.
سالن تمرین نداشتم، چطور به بقیه کمک کنم؟
من یک سوال دارم، وقتی مسابقات المپیک تمام شد، من یک سالن برای تمرین کردن نداشتم، پس چطور می خواهم به یک وزنه بردار دیگر هم کمک کنم؟ خیلی از افراد از من خواستند کمکشان کنم؛ اما این از توان من خارج است. فدراسیون باید برنامه ای داشته باشد که علاقه مندان و استعدادها را جمع کند و برای آنها برنامه داشته باشد. البته چنین اتفاقی در ایران رخ نمی دهد. در تمام دنیا از ورزشکاران برتر استفاده می کنند و سمینارهایی با حضور آنها برگزار می شود. مبالغ هنگفتی هم به قهرمان ها می دهند. حالا ما پولش را نمی خواهیم؛ حداقل شرایطش را فراهم کنند.
از دغدغه هایم می توانم طومار بنویسم!
واقعا می خواهید بدانید که شرایط اردو چطور است؟ به نظرم لزومی نیست که من حرفی بزنم. هر کسی که اینجا در محل اردوی تیم ملی حضور داشته باشد، خودش متوجه می شود که شرایط چگونه است! خودتان بهتر می توانید قضاوت کنید. غذا و مکمل بخش کوچکی از ماجرا است. مهمترین بخش این است که ورزشکار از نظر روحی و روانی ارضا شود و دغدغه ای نداشته باشد. وقتی من می خواهم تمرین کنم، باید با آرامش خیال تمرین کنم. اگر من بخواهم از دغدغه هایم بگویم، باید یک طومار بنویسم. من نمی خواهم یک مساله کوچک را بزرگ کنم. بعد از مسابقات المپیک تا امروز، چه اتفاقاتی افتاد؟ چه صحبت هایی بیان شد و نادیده گرفته شد؟ من هم یک بار، 2 بار و 3 بار می گویم، وقتی کسی بخواهد نشنود، چرا اذیتش کنم؟
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها: دریای مواج،ورزشی
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
